Ik werd ‘s morgens gedeprimeerd wakker, omdat het mijn verjaardag was en ik dacht: Alweer een jaartje ouder.
Nadat ik me had gewassen en geschoren ging ik richting ontbijt met de gedachte dat mijn vrouw me met een dikke kus zou feliciteren.
Aan tafel zat mijn vrouw zoals gewoonlijk de krant te lezen en zei geen woord.
Ik schonk me zelf een kop koffie in en dacht bij mezelf: Ze is het vast vergeten maar zo meteen komen de kinderen en die zingen samen ‘Happy Birthday’ en komen met een leuk kadootje.
Genietend van de koffie wachtte ik op de kinderen. Uiteindelijk kwamen de kinderen: Ook niets!
Op kantoor aangekomen begroette mijn secretaresse me met een glimlach, feliciteerde me met mijn verjaardag, gaf me een zoen en haalde een kop koffie. Ik begon me al een stuk beter te voelen.
Later in de morgen kwam mijn secretaresse op mijn werkkamer en zei: Je bent jarig vandaag, zullen we samen gaan lunchen? Met de gedachte dat ik me dan nog beter zou gaan voelen zei ik: Dat is een goed idee, waarom gaan we niet naar een leuk tentje buiten de stad in plaats van de gebruikelijke McDonalds.
Op weg terug naar kantoor zei mijn secretaresse dat het vandaag niet druk was op kantoor en ze stelde me voor om mee te gaan naar haar flatje om nog wat te drinken. Dat klonk goed, dacht ik en mijn humeur begon aardig op te klaren.
Na een paar drankjes zei ze tegen mij: Neem me niet kwalijk, ik wil even wat makkelijks aantrekken, ik ben zo weer terug. Wauw, dacht ik, en niet alleen mijn humeur werd opgebeurd.
Na een paar minuten ging haar slaapkamer open, ze kwam binnen met een grote verjaardagstaart en in haar kielzog volgden mijn vrouw en kinderen en een heleboel vrienden en familie .
……………. en ik zat op de bank met alleen mijn sokken nog aan.
